Takıntılı Yaşamak

Takıntı yapılan konuların en başlıca birkaçını örneklersek;
aile, yaşam, aşk, çalışma hayatı, arkadaşlık ve dostluk gibi devam edip giden kavramlardır.
Takıntı insanın doğasında mı vardır? Sonradan mı oluşur, diyerek önü çok açık olan bu konunun örneklemeleri saymakla bitmez. Naçizane bende düşüncemi kaleme alıp paylaşmak istedim. Öyle anlar ve anılar yaşarız ki, bazen bazıları bedenlerimize bazıları da beynimizin ana merkezine yerleşir. Takıntıların birçoğu mükemmeliyetçilik ve şüpheci olmaktan kaynaklanıyor. Bu tür durumlarla karşılaştığımızda karşı tarafa sabır gösterilmesi gerekiyor. Saplantılı ya da diğer adıyla takıntılı, olmanın aslında kendimize ne kadar zarar verdiğini sonradan anlıyoruz. Sonuç ise her iki tarafı da yorup tüketiyor. Olmayan durumları beyinde var etmek her söz ve hareketten kendince manalar oluşturmak ve en önemlisi karşısındakinin fikirlerini dinliyor gibi yapıp bildiğinden şaşmamak sadece zaman kaybına yol açıyor. Birçok şeyi iyi yapabilmek için tabi ki azıcıkta olsa endişe etmeliyiz. Ama hastalıklı hale getirmemeyi de ayırt edebilmeliyiz. Birinin mahremiyetini ihlal ederek sevgi değil,
takıntı göstermiş olunur. Sonrasında duygu durum bozuklu baş gösterir ve intihar saplantısı, ne yaşayamayan ne de ölemeyen ve dikkati bu ikili imkansızlıktan hiç ayrılmayan bir haline dönüşür. Kişilerin takıntısı yıpratıcı ve uzun vadeli sürerse maalesef ki doğrudan kişilerde intihar eğilimine yol açarak ikili ilişkilerde tehdit unsuru oluşturur. Bu durumda mutlaka iyi uzmandan destek alınmalıdır. Unutmamak gerek insan bir bütündür ve zaman içinde maruz kaldığı olumsuzluk sonucunda öfke patlaması ile çatlar.!!

Sevgide cömert ama sevdiklerimizi kırmaktan yana oldukça cimri olalım!
Hayatın anlamı karşılıklı saygı, sevgi, güvende saklıdır.


Saygılarımla
Elif Satı KALAYCIOĞLU