UNUTULAN ÇINARLARIMIZ

Aslında hep çocuk kalsak değil mi ? Koşarken düşsek kanayan yaramızı annemizden gizlesek çamurda oynarken kirlenen kıyafetlerle suçlu yüz ifadesi ile evin yolunu biraz daha uzatsak diye içimizden geçirirdik . Olmuyor mu? Çünkü büyüdük. Dünü yakalamak o kadar uzak ki evet büyüdük dedim ve birden baktık ki bizler de birer ebeveyn olmuşuz. Hayat denen bu masalda hem de başroldeyiz. Bizleri her türlü tehlikeden koruyan, bir yerimiz acıdığı zaman aynı acıyı hisseden, günlerce uykusuz kalan büyüklerimizi bir kenara bırakarak bu başrolü oynamaya devam ediyoruz Kendimizi şu cümle ile avutuyoruz. "Dünyanın kanunu böyle, evet kainatta bazı kanunlar var ama işimize geleni yapıp işimize gelmeyene kanun diyoruz ."Şunu düşünemiyoruz bizlerin yaşları kaç olursa olsun o kalplerin bizim için çarptığını ve onlar için her zaman küçük olduğumuzu unutuyoruz .İşte onlar unuttuğumuz analarımız babalarımız veya başka yakınlarımız. Bu büyüklerimiz belki de eşlerinden birini ebediyete uğurlayıp tek başlarına kaldılar ve bir evin içinde yalnızlar. Yalnız kalmak mı ? Bazı zorlukları ve güzellikleri görmek için bu söylediklerimi yaşamamız gerekmiyor sadece empati kurmak yeterli bence. Empati kurmayı beceremiyor ya da bizim için işin kolayı hangi tarafta ise oraya yöneliyorsak ve bu şekilde davranıyorsak yaşamımız boyunca kalplerimizdeki sızı hiç dinmeyecek. Hadi vicdanımızı devreye koyalım kalplerimizdeki bu sızıyı hiç yaşamamış gibi olalım bir çoğumuz bu yazıyı okurken kendi kendine fakat bizim şartlar bunu gerektiriyordu dediklerini duyabiliyorum. Elbette ki yaşamımızda maddi manevi sıkıntılar karşımıza çıkıyor acının sonu vardır ama pişmanlık hep kalır. Huzurevlerine bakım evlerine bıraktığımız büyüklerimizi sadece bayramlarda değil her hafta fırsat buldukça sevgi ve şefkatimizi esirgemeyelim ya da ebediyete uğurlarken son görevimizi yapmış görünmek için gitmeyelim. Onların bizlerin birer parçası olduğunu unutmayalım inanıyorum ki herkesin evinde büyüklerini ayıracak birer odaları vardır. Son dakikalarına kadar sevgi dolu sıcak aile ortamlarından mahrum kalmadan yaşamlarını devam ettirmeleri kadar güzel ve gurur verici bir duygu olamaz .

Sağlıkla kalın mutlu kalın.
İhtilal Hüsne YAŞAR